ANNE ÜŞÜYORUM

tarafından ask-i-ilahi Salı Ağus. 12 2008, 21:32

ANNE ÜŞÜYORUM

Yağmur yağıyordu
Ben ağlıyordum
Sokaklar soğuktu
Yüreğim ise boş
Şimşekler çakıyordu
Duygularımın gökyüzünde
Anlaşılmak diyordum
Ne kadar zormuş meğer
Bir çocuk olarak yaşarken
Gökkuşağının solmuş bedeninde
Sıcaklığı diyordum
Hani bir annenin yüreği var ya
İşte o sıcaklık nasıldır
Bir kedi gibi kıvrılarak
Uzanıvermek dizlerinin üstüne
Sonra saçlarında hissetmek
Yumuşacık ellerinin okşayışını
Ve sonra da
Yavrum diyerek bağrına basılmak
Nasıl bir duygudur bilir misin?
Gözlerimi açtığımda tanıştığım
Soğuk duvarların hissiz gözleri
Bir annenin sıcaklığına hasret kıldı beni
Kıskançlık duyguları taşıdım hep
Annesiyle yürüyen çocuklara
Sokakta yürürken yalnız başıma.
Ezildim hor bakışların ağırlığında
Büzüldüm büzüldüm bir duvarın kenarına
Yıldızlara baktım son bir umutla
Annem olur musunuz dedim
Soğuk gecemin yalnızlığında
Ellerimi uzattım masumca
Anne anne diyerek hıçkırıkların arasında
Küçük bedenim üşüyordu
Soğuk taşlar sarıyordu kollarına
Annenin sıcaklığı diyordum
Ne kadar güzelmiş meğer
Cansız bedenim düştüğünde toprağa
Bir meleğin kanatlarında
Yükselirken göklere
Hani diyordum olsaydı
Dünyada da bir meleğim
Adına anne deseydim
O da beni alsaydı kollarına
Sevseydi sımsıcacık nefesiyle
Bulutların hüznü yerine
Güneşin sıcaklığını yaşasaydım
Kırlarda uçurtma uçursaydım
Üstüm başım kirlenseydi
Sonra da kızsaydı bana annem
Özür dileseydim ellerinden öpseydim
Sonra babam olsaydı
Sarılsaydım ona korkuyla
Babam deseydim suçlu gözlerle
Affederdi belki biraz kızsa da
Ama bir limanın olurdu sığınacak
Sıcacık bir liman değil mi?
O zaman anne demezdim yıldızlara
Çöplerden ekmek toplamazdım
Hadi yemeğini yesene oğlum derdi
Kızardı yemek yemediğim için
Ama hiç yaşamadım biliyor musun?
Çocuk olmanın nazlı yaramazlığını
Hani bir melekleri olurmuş
Çocuklar geldiğinde dünyaya
Onları kanatlarında uyutacak
Adına da anne derlermiş.
Ama ben seni hiç görmedim meleğim
Kokun nasıldır hiç bilemedim
İşte şimdi çekiliyorum göklere
Gül yüzlü bir meleğin kanatlarında
Ama gözlerim hüzünlü hala
Sokaklarda yaşayan kardeşlerim
Benim gibi şanslı olur mu bilmiyorum
Anne sıcaklığı diye sarıldığımız
O sıcacık nefes kokan torbalar var ya
İşte o torbalar anne babalarımız
Bırak meleğim bırak bunları
Biz sokakların soğuk taşlarını
Anne diye sarmışız kollarımıza
Ve düşüyoruz son nefesimizde
Meleğimizin şefkat kanatlarına
Ey Allah’ım
Dünyada adına melek denilen
Cennetler ayaklarına serilen
O anneler var ya o anneler
Kanatlarını dikenlerle süslerler mi?
Çocuklarını bırakırlar mı sokaklara
Sokakların soğuğuna mahkum ederler mi?
Bilmiyorum Allah’ım bilmiyorum
Senden son bir dileğim var
Şeytanlaşacak melekleri ne olursun
Bizlere anne diye verme olur mu?
Ben geldim sana hüzünlü yürekle
Ama benden sonraki umut tohumlarını
Ne olursun kanadı dikenlerle süslenmiş
Melek maskeli şeytanlardan koru